پرداخت به دوره کودکی و نوجوانی از چند جهت اهمیّت دارد؛ ابتدا اینکه دوره حسّاس تربیت نسل آینده و جریان اجتماعی آینده است. دیگر اینکه محل تلاقی نهادها و گروه‌های اثر مختلف از جمله خانواده، آموزش و پرورش، مسجد، رسانه و… است. و در آخر، که از دو نکته قبل اهمیّت بیشتری دارد ظرفیّت وجودی و استعدادهای درونی این قشر از جامعه برای پذیرش حق و حقیقت، بیشتر از قشر بزرگسالی است.
حنظله بیش از آن که خط و نقشی بر کاغذ باشد، خط و نقش مبارزه بر دل و جانِ کودکان و نوجوانان حَک می‌کند که حضرت امیر المؤمنین(علیه السلام) فرمود:«العِلمُ مِنَ الصِّغَرِ كالنَّقشِ في الحَجَرِ» (بحار الأنوار : 1/224/13)
اینکه چرا بر محصولات تربیتی تاکید شده و مبنای پذیرش و ارزیابی آثار قرار گرفته است ذکر نکات زیر قابل تأمّل است:
– محصول یک خروجی ملموس و عینی از ماحصل تلاش یک فعال فرهنگی است. فلذا با تجمیع محصولات افراد حس بیشتری نسبت به میزان کاری که در این حوزه انجام شده، پیدا کرده و شور و اشتیاق آنها برای خلق‌های جدید بیشتر می‌شود.
– یک محصول فرهنگی در انتهایِ یک چرخه تولید است و ارزیابی آن نسبت به دیگر قسمت‌های فرآیند دقیق‌تر و سهل‌تر می‌کند.
– این محصولات برای نوجوانان و کودکان می‌توانند سبک زندگی خلق کنند، هویّت بسازند و به خلقیّات و جهان بینی آنها جهت دهند. از طرفی دیگر می‌توان ذائقه جامعه را از طریق آنها فهم کرد برای آن برنامه ریزی کرد.
– و در نهایت محصولات فرهنگی و تربیتی، اندیشه هر جامعه را منعکس می‌کند و خود یک بازتابی از نسبت جامعه با معیارها و ارزش های مختلف را نشان می‌دهد.
